#BundesRetro: I czerwoni, i błękitni (cz. III)

Ostatnia część prezentująca sylwetki piłkarzy, którzy grali zarówno dla Bayernu, jak i dla lokalnego rywala – TSV 1860, określanego mianem „Lwów”.

Michael Wiesinger – zanim ukończył osiemnasty rok życia, szkolił się w  DJK Emmerting i SV Gendorf, następnie ten prawy obrońca i pomocnik przeszedł do trzecioligowego TSV 1860. Zagrał tam tylko dziewięć minut w meczu przeciwko VfB Helmbrechts. W latach 1993–1999 grał w Norymberdze, po czym na zasadzie wolnego transferu przeniósł się do Bayernu. W ciągu dwóch sezonów, biorąc pod uwagę wszystkie rozgrywki, rozegrał dla niego trzydzieści pięć spotkań, strzelił dwa gole i zanotował pięć asyst. W tym czasie dwukrotnie zdobył mistrzostwo Niemiec i Puchar Ligi Niemieckiej, do tego może pochwalić się triumfami w Lidze Mistrzów oraz w krajowym pucharze. W poszukiwaniu regularnej gry wrócił do „Die Löwen”, gdzie grał do 2003 roku. Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. Od 2019 r. pełni funkcję szefa działu młodzieżowego w FC Nürnberg.         

Jan Mauersberger – do drużyny młodzieżowej Bayernu przeszedł w 1994 r. z TSV München Großhadern. Grywał jako środkowy obrońca. W klubie mającym centralę przy Säbener Strasse szkolił się do 2006 roku. Nie udało mu się jednak zaliczyć debiutu w jego pierwszej kadrze. W trakcie przygody w rezerwach Bayernu uchodził za zdolnego defensora i był powoływany do reprezentacji Niemiec do lat 20. Zagrał w niej trzy spotkania (przeciwko Włochom, Austrii i Szwajcarii). Po opuszczeniu „Bawarczyków” grał kolejno w  Greuther Fürth,  VfL Osnabrück, Karlsruher SC. Ostatnim jego przystankiem były monachijskie „Lwy”. Tam też, gdy zakończył karierę piłkarską, do końca stycznia 2024 r. pracował na stanowisku kierownika do spraw marketingu.     

Steffen Hofmann – legenda Rapidu Wiedeń: jej długoletni piłkarz, trener młodzieżówki, asystent trenera, tymczasowy szkoleniowiec, koordynator sportowy, a od 2022 roku prezes. Jedne z pierwszych kroków w futbolowym świecie stawiał w drużynach młodzieżowych Bayernu, do którego trafił w 1997 roku. W zespole seniorów „Gwiazdy Południa” zdołał zaliczyć jedynie minutę pod koniec wyjazdowego spotkania z FC Köln (0:2), zastępując Claudio Pizarro. Następnie przeszedł do Rapidu, gdzie szybko stał się idolem publiczności. W styczniu 2006 r. dołączył do „Lwów” za siedemset tysięcy euro, lecz ofensywny pomocnik nie błyszczał tam, dlatego w lipcu zdecydował się powrócić do „Die Grün-Weißen” z Wiednia. Grał tam przez dwanaście lat, a po zakończeniu kariery od razu zaczął pracę w ich strukturach.   

Andreas Görlitz – prawy obrońca, który zagrał dwa spotkania w reprezentacji „Die Nationalmannschaft”. Szkolił się w TSV 1860 od 1996 roku. W pierwszym zespole zagrał  trzydzieści dziewięć razy. Następnie przeniósł się do Bayernu, w barwach którego w latach 2004–2010 (z przerwą na dwuletnie wypożyczenie do Karslsruher) zdołał zanotować jedynie dwadzieścia sześć spotkań bez żadnej zdobyczy w postaci gola lub asysty. Obiecującą karierę zahamowały kontuzje – od maja 2008 do stycznia 2010 pauzował niemal przez dwieście dni i opuścił przy tym prawie sześćdziesiąt spotkań. Popadł w dołek psychiczny, a lekarstwem na nie okazała się niespodziewanie muzyka. Görlitz nauczył się grać na gitarze i założył zespół rockowy Room77, a w teledysku zatytułowanym „Hope” wystąpili Miroslav Klose, Philipp Lahm i Mario Gomez. W 2018 rozwiązał band i założył nowy – Whale City, łączący elementy popu i rocka.  

Berkant Göktan – turecki napastnik i ofensywny pomocnik uchodził za talent. Gdy miał szesnaście lat, trenował z seniorską drużyną pod okiem Giovanniego Trapattoniego. We wrześniu 1998 r. zdołał zadebiutować w jej barwach i to w meczu Ligi Mistrzów, w którym Bayern zremisował z Manchesterem United 2:2. Siedemnastoletni wówczas Göktan zastąpił w sześćdziesiątej trzeciej minucie Hasana Salihamidzicia na lewym skrzydle. Natomiast w październiku tego samego roku zagrał po raz pierwszy w Bundeslidze – „Bawarczycy” zremisowali na Olympiastadion z Borussią Dortmund 2:2, a młody zawodnik na dwanaście minut przed końcem wszedł za Thorstena Finka. Nie miał szans na regularną grę, dlatego szukał swoich szans na wypożyczeniach w Mönchengladbach i Arminii Bielefeld. Następnie przez cztery lata grał w ojczyźnie. Po nieudanym powrocie do Niemiec i przygodzie z Kaiserslautern podpisał kontrakt z drugą drużyną TSV 1860. Szybko awansował do pierwszej drużyny. Wydawało się, że wreszcie znalazł odpowiednie miejsce do grania. W lipcu 2008 roku Göktan doznał kontuzji podeszwy stopy po tym, jak nadepnął boso na kawałek szkła. Przerwa trwała zbyt długo, okazało się, że zawodnik uzależnił się od alkoholu i kokainy. Obecnie mieszka z rodziną w Monachium.    

Antonio Di Salvo – obecny trener reprezentacji Niemiec do lat 21. Jako zawodnik został sprowadzony do rezerw Bayernu z SC Paderborn w styczniu 2000 roku. W czterdziestu czterech spotkaniach zdobył aż trzydzieści goli. Udało mu się zagrać w pierwszym zespole, lecz zanotował tylko osiem występów. Zadebiutował już w marcu 2000, w przegranym przez monachijczyków dwoma golami meczu z Dynamem Kijów. Di Salvo jeszcze w pierwszej połowie zastąpił na Alexandra Zicklera. W latach 2006–2009, po pięcioletniej przygodzie w Hansy Rostock, zasilił ekipę „Lwów”. Prawdopodobnie, gdyby nie liczne urazy i dwie poważne kontuzje, osiągnąłby zdecydowanie więcej. Warto dodać, że swoją przygodę trenerską rozpoczął w Bayernie, prowadząc przez dwa lata jego zespół do lat 17.  

Phillipp Steinhart – ten lewy obrońca w latach 2004–2014 przechodził przez kolejne szczeble szkolenia w ekipie rywala Bayernu. W 2012 roku udało mu się nawet zadebiutować w pierwszej drużynie. Do „Die Roten” mógł już przejść w 2004, gdy opuszczał drużynę juniorską SC Fürstenfeldbruck, ale zdecydował inaczej. Co się odwlecze, to nie uciecze. W 2014 roku wzmocnił rezerwy rekordowego mistrza Niemiec. Nie zdołał zagrać choćby minuty w jego pierwszej kadrze. Najbliżej był pod koniec sierpnia 2015 roku, gdy usiadł na ławce rezerwowych podczas meczu „Bawarczyków” z Bayerem Leverkusen. Juan Bernat, którego mógłby zastąpić, wprawdzie został zmieniony w trakcie spotkania, ale zamiast Steinharta wszedł Dante. W 2017 ponownie zakładał trykot popularnych „Sześćdziesiątek”, a od 2024 r. jest zawodnikiem FC Homburg.                     

Ivica Olić – postać, której chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Chorwacki napastnik przeniósł się do Bayernu w 2009 roku po tym, jak wygasł jego kontrakt z Hamburgerem SV. Szybko zaskarbił sobie sympatię bawarskich kibiców. Zawsze zostawiał serce na boisku, nie można było odmówić mu zaangażowania. W bawarskim klubie, licząc wszystkie rozgrywki, wystąpił w osiemdziesięciu meczach, dwadzieścia trzy razy pokonywał bramkarzy rywali, zanotował też trzynaście asyst przy trafieniach kolegów. Po odejściu z FCB grał w Wolfsburgu, HSV i na sam koniec przez rok w drugoligowym wtedy TSV 1860. Trykot „Lwów” zakładał w trzydziestu trzech spotkaniach, w których zaliczył pięć bramek i cztery asysty. Po zawieszeniu butów na kołku był asystentem trenera reprezentacji Chorwacji, pierwszym szkoleniowcem w CSKA Moskwa. Od 2017 pełni funkcję ambasadora Bayernu, a od 2024 r. pracuje na stanowisku selekcjonera chorwackiej kadry do lat 21.