Franz Beckenbauer to bez dwóch zdań jedna z największych, o ile nie największa legenda Bayernu Monachium, bez której nie byłoby obecnego FCB...
Dokładnie wczoraj Franz Beckenbauer obchodziłby swoje 80.
urodziny – niestety, ale jak już dobrze wiemy legendarny obrońca Bayernu i
kadry narodowej Niemiec odszedł z tego świata 7 stycznia 2024 roku. Niemniej
jednak z racji na jego gigantyczną legendę, przybliżmy jego karierę i niezwykłe
osiągnięcia.
Franz Beckenbauer
Beckenbauer przyszedł na świat 11 września 1945 roku w
Monachium. Po dziś dzień uchodzi on za jedną z najbardziej rozpoznawalnych
postaci w niemieckim oraz międzynarodowym futbolu – nie tylko jako piłkarz, ale
i również jako trener! Od wielu lat Niemiec jest honorowym prezydentem FCB.
Kariera piłkarska
Franz dorastał w monachijskiej dzielnicy Giesing i mimo
cynicznego stosunku swojego ojca Franza Beckenbauera seniora do piłki nożnej, w
1954 roku rozpoczął pierwsze treningi piłkarskie w zespole S.C. 1906 Monachium.
Marzeniem młodego piłkarza była gra pewnego dnia dla TSV 1860, czyli
największego obecnie lokalnego rywala Bayernu, jednakże w 1959 roku wraz z
niektórymi kolegami zdecydował się zasilić szeregi „Die Roten”.
Po spędzeniu pięciu lat w juniorach został włączony do pierwszego zespołu FCB, zaś swój pierwszy profesjonalny kontrakt podpisał w 1963 roku. Debiut w ekipie „Gwiazdy Południa” zaliczył 6 czerwca w meczu ligi regionalnej przeciwko Stuttgarter Kickers. Rok później z kolegami awansował do 1. Bundesligi. Od tamtej chwili z takimi legendami w składzie jak Maier, Mueller, Beckenbauer i Schwarzenbeck Bayern stał się główną siłą w niemieckiej lidze.
W kolejnych latach legendarny „Cesarz” święcił
przeróżne sukcesy zarówno na krajowym, jak i międzynarodowym podwórku. W 1977
roku po trzynastu latach przygody z FCB wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie
zasilił szeregi New York Cosmos (grał tam m.in. z takimi gwiazdami futbolu jak
Pele, Carlosem Alberto Torresem czy Giorgio Chinaglią). Trzy lata później
wrócił do Niemiec i przez dwa sezony reprezentował barwy Hamburgera SV. Swoją
klubową karierę zakończył w New York Cosmos (wrócił tam w 1983 roku) jako
38-latek.
Sukcesy Franza w piłce klubowej:
Kariera reprezentacyjna
Legendarny „Cesarz” sukcesy święcił nie
tylko w piłce klubowej, ale i również w kadrze narodowej, Beckenbauer może
pochwalić się licznymi sukcesami. W reprezentacji RFN zadebiutował dokładnie 26
września 1965 roku w wygranym 2:1 meczu eliminacji do mistrzostw Świata
przeciwko Szwedom. Na swojego pierwszego gola nie musiał czekać zbyt długo – 23
marca 1966 roku zdobył dwie bramki w sparingu z Holendrami.
Ogółem w latach 1965-1977 w reprezentacji RFN Franz
Beckenbauer rozegrał 103 spotkania, w których strzelił 14 bramek oraz zaliczył
dwie asysty. Wraz ze swoimi kolegami zdobywał tytuły mistrza Świata na Mundialu
w 1974 roku oraz mistrza Europy w 1972 roku. Co więcej „Cesarz” jest
ponadto dwukrotnym medalistą mistrzostw Świata – srebro zdobyte na MŚ w 1966
roku oraz brąz na MŚ w 1970 roku. Z kolei w 1976 roku Franz sięgnął po
wicemistrzostwo Europy.
Liczby i sukcesy Franza w karierze reprezentacyjnej:
Kariera trenerska
Po zakończeniu swojej klubowej kariery i powrocie do Niemiec
z USA, Franz zastąpił w 1984 roku Juppa Derwalla na stanowisku selekcjonera
reprezentacji RFN. Beckenbauer doprowadził swoich podopiecznych do oraz finału
MŚ w 1986 roku (porażka 3:2 z Argentyną) oraz półfinału ME (porażka z Holandią)
w 1988 roku.
Dwa lata później w 1990 roku po zjednoczeniu Niemiec „Cesarz” poprowadził
Niemców do wygrania złota na Mundialu – niemiecka reprezentacja narodowa
pokonała wtedy Argentynę 1:0. Jakiś czas później Beckenbauer podał się do
dymisji ze stanowiska selekcjonera i przez cztery miesiące trenował Olympique
Maryslię, z którą sięgnął po mistrzostwo Francji. Następnie w latach 1994-1996
trenował Bayern Monachium, z którymi święcił sukcesy w kraju oraz Europie. W
1994 roku został także prezesem „Gwiazdy Południa”, zaś po
zmianie statusu klubu ze stowarzyszenia na spółkę akcyjną Beckenbauer został
przewodniczącym rady nadzorczej klubu (pełnił tą funkcję do 2002 roku).
Komentarze